غارت خیام و سوزاندن آنها

راوى مى گوید : پس از شهادت حسین ( علیه السلام ) کنیزکى از جانب خیمه ها بیرون آمد و مردى به او گفت : " اى کنیز خدا ! آقاى تو حسین کشته شد " . کنیزک گفت : " از شنیدن این خبر صیحه زنان به سوى زنها رفتم . همهء آنها از بانگ من برخاستند و صدا به شیون و ناله بلند ‹ صفحه 652 › نمودند . پس از آن سپاهیان با سرعت تمام براى غارت اموال فرزندان پیغمبر ونور دیدگان فاطمهء زهرا ( س ) به سوى خیمه ها رفتند ، به طورى که چادر از سر زنها مىربودند . دختران پیغمبر از خیام حرم ، بیرون آمدند و صدا به گریه بلند نمودند و در فراق حامیان و سرپرستان خود ندبه کردند . حمید بن مسلم روایت مى کند : زنى از طایفهء بنى بکر بن وائل با شوهرش در سپاه عمر بن سعد ، چون دید لشکر به زنها و خیمه هاى حسین ( علیه السلام ) حمله کرده اند و به غارت مشغولند ، شمشیرى به دست گرفت و به سوى خیمه ها آمد و گفت : " اى طایفهء بکر بن وائل آیا از غیرت و مردانگى است که شما حضور داشته باشید و لباسهاى دختران پیغمبر را غارت کنند ؟ " سپس شمشیرى بدست گرفت و فریاد زد : " لاحکم الا لله یا لثارات رسول الله " سپس شوهر آن زن آمد و دست او را گرفت و به خیمه ها برگردانید . راوى مى گوید : پس از غارت خیمه ها ، آنها را آتش زدند وخواتین مکرمات ، با سر و پاى برهنه ، در حالى که لباسهاى ایشان را ربوده بودند ، از خیمه ها بیرون ریختند و صدا به شیون و گریه بلند نمودند و در حالى که با خوارى به اسیرى مى رفتند ، به لشکریان کوفه مى گفتند : " شما را به حق خداوند قسم مى دهیم که ما را بر کشتهء حسین ( علیه السلام ) عبور دهید " . چون به قتلگاه رسیدند و نگاهشان به کشتگان افتاد ، فریاد کشیدند و سیلى به سر و صورت خویش زدند .