اين شعر سروده محمد ظريف جلالي مشهدي است:
بگذار تا كه چشمم باران ببارد آقا
فرياد دل برآرم در دوري تو آقا
انگار يا نه انگار جاي شماست خالي
اي مونس غم من پس كي ميايي آقا
