اين شعر سروده محمد ظريف جلالي مشهدي است:

بگذار تا كه چشمم باران ببارد آقا

فرياد دل برآرم در دوري تو آقا

انگار يا نه انگار جاي شماست خالي

اي مونس غم من پس كي ميايي آقا