16 ـ روایت ابو الحسن عبیدى
 وى از امام صادق علیه‏السلام روایت مى‏کند که آن حضرت فرمود:
 هیچ بنده‏اى جان خود را در راه خدا حَبس نمى‏کند مگر اینکه خداوند او را به بهشت وارد مى‏سازد.
 مُفاد
 چنانچه حَبس نَفس، به معناى وقف جان در راه خدا باشد، این روایت نیز همچون روایت سیّارى از ادلّه جواز قیام پیش از قیام جهانى ولىّ عصر (عج) شمرده مى‏شود(39).
 17 ـ روایت حسین بن خالد
 حسین بن خالد گوید: به امام رضا علیه‏السلام عرض کردم: فدایت شوم، حدیثى است که عبد اللّه‏ بن بُکَیر از عبید بن زراره آن را روایت مى‏کند (و من دوست دارم آن را بر شما عرضه کنم)(40).
 امام علیه‏السلام فرمود: آن حدیث چیست؟
 عرض کردم: عُبید بن زراره گفته است: در سالى که ابراهیم (محمّد) بن عبد اللّه‏ بن حسن قیام کرد، با امام صادق علیه‏السلام دیدار کردم و به ایشان گفتم: فدایت گردم، این شخص (یعنى محمّد بن عبداللّه‏ محض خروج نمود(41) و ) سخنرانى کرد و مردم به وى روى آوردند، چه دستورى مى‏فرمایید؟
 حضرت فرمود: تقوا داشته باشید و مادامى که آسمان و زمین برقرار است آرام باشید.
 عبد اللّه‏ بن بُکَیر مى‏گوید: به خدا سوگند اگر عبید بن زراره راست گفته باشد، پس نه قیامى در کار است و نه قائمى!
 راوى گوید: حضرت فرمود: حدیث همان است که عبید روایت کرده، ولى معنایش آن نیست که عبد اللّه‏ بن بُکَیر فهمیده، بلکه مراد امام صادق علیه‏السلام این بود که مادامى که آسمان از صدا (یعنى صیحه آسمانى) به نام صاحب الزّمان، و زمین از فرو بردن لشکر (سفیانى) آرام است، شما (نیز) آرام باشید(42).
 مُفاد
 1 ـ نهى از همراهى با هر قیامى به عنوان قیام مهدى موعود، پیش از قیام جهانى ولى عصر(عج).
 2 ـ رد قیام محمّد بن عبد اللّه‏ محض با ادّعاى مهدویت.
 3 ـ بیان دو نشانه از نشانه‏هاى قطعى ظهور حضرت قائم (عج).
 18 ـ سخنى از نهج البلاغه
 محمّد بن حسین رضىّ موسوى، معروف به سید رضىّ، در نهج البلاغه، از امیرالمؤمنین علىّ بن ابى طالب نقل کرده که آن حضرت فرمود:
 سر جاى خود بنشینید (و براى قیام شتاب مکنید). در برابر بلا، مقاوم باشید. دستها و شمشیرهایتان را در جهت خواسته‏هاى زبانتان حرکت ندهید. نسبت به آنچه خدا در آن شتاب قرار نداده شتاب مکنید؛ زیرا هر که از شما در بسترش بمیرد در حالى که به حق پروردگارش و حق پیامبر و اهل بیت پیامبر، معرفت و شناخت داشته باشد شهید از دنیا رفته و اجر او با خداست، و سزاوار ثواب اعمال شایسته‏اى است که قصد انجام آن را داشته است، و همان قصد (انجام اعمال صالح) جانشین شمشیر کشیدن (در راه خدا) است. (بدانید که) براى هر چیزى مدّت و به سر رسیدنى است(43) (که تا آن مدّت به سر نرسد کوشش نتیجه‏اى ندارد).
 مُفاد
 لزوم تبعیت از امام علیه‏السلام در قیام و قعود و نهى از قیام بدون اذن امام(44).
 19 ـ روایت جابر جُعْفىّ
 جابر بن یزید جعفىّ از امام باقر علیه‏السلام روایت کرده که آن حضرت فرمود: سر جایت بنشین، دست و پایت را (براى قیام) به حرکت در نیاور تا نشانه‏هایى که برایت یاد مى‏کنم ببینى که نخستین آنها اختلاف بنى عبّاس است و من در تو نمى‏بینم که (عمرت کفاف دهد تا) آن را درک کنى، ولى پس از من آن را از من نقل کن.
 (دوم:) ندا دهنده‏اى از آسمان ندا مى‏کند(45)...
 مُفاد
 1 ـ ردّ قیامهایى تحت عنوان قیام قائم موعود.
 2 ـ بیان برخى از نشانه‏هاى قطعى قیام حضرت مهدى(عج).
 20 ـ روایت زِرّ بن حُبَیش
 از زرّ بن حبیش نقل شده که امیرالمؤمنین علىّ بن ابى طالب علیه‏السلام در نهروان سخنرانى کرد و پس از حمد و ثناى خداوند در خطاب به مردم فرمود:
 من چشم فتنه را کور کردم و جز من کسى جرئت بر آن را نداشت...
 مردى به پا خاست و گفت: اى امیر مؤمنان ما را از فتنه‏ها باخبر ساز.
 حضرت فرمود: هرگاه فتنه‏ها روى آورد با حق مشتبه مى‏شود و هنگامى که پشت کند (و برطرف شود ماهیت آن بر همگان) روشن مى‏گردد...
 (آن‏گاه بخشى از فتنه‏هاى پس از خود را یادآور شد تا اینکه) شخصى برخاست و عرض کرد: اى امیر مؤمنان! در آن زمان ما چه کنیم؟ (وظیفه ما چیست؟)
 فرمود: به اهل بیت پیامبرتان نگاه کنید، اگر سکوت و توقّف کردند شما هم سکوت و توقّف کنید، و اگر از شما یارى خواستند به یارى آنان بشتابید تا پاداش برید، ولى از آنان پیشى مگیرید که گرفتارى شما را فرا مى‏گیرد.
 شخص دیگرى برخاست و عرض کرد: اى امیر مؤمنان! پس از این چه مى‏شود؟
 فرمود: آن‏گاه خداوند فتنه‏ها را همچون جدا شدن پوست از گوشت، به وسیله مردى از ما اهل‏بیت از شما جدا مى‏کند. پدرم فداى فرزندِ برگزیده کنیزان(46) باد که دشمنان را خوار مى‏سازد و جام پر (از بلا و مصیبت) به آنان مى‏نوشاند، و به آنان جز طعمه شمشیر نمى‏دهد... تا اینکه قریش (زبان به اعتراض گشوده) بگویند: اگر از اولاد فاطمه علیهاالسلام بود به ما رحم مى‏کرد(47).
 مُفاد
 1 ـ لزوم تبعیت از امام علیه‏السلام در قیام و قعود و نهى از شتابزدگى و تندروى.
 2 ـ نوید رفع فتنه و فساد با ظهور حضرت مهدى(عج).